اولین رمضان با یاد پدر ( قسمت سوم)

یزدفردا :سید محمد رستگاری:مرحوم آقا اواخر دهه هفتاد و پس از رحلت پدر خویش مرحوم حجت الاسلام و المسلمین حاج سید محمود رستگاری(ره) در اردیبهشت ۷۰ بتدریج رحل اقامت به یزد افکند. ماه رمضان اکثرا در یزد نبود و به تبلیغ در منطقه اشتغال داشت. از ۷۳تا ۸۵ توفیق دست داد تا مواقع زیادی در محضر و معیت آن بزرگوار باشم.

رمضان های این چندین سال گنجینه ی خاطراتی بس ارزشمند و فراموش ناشدنی است.

مرحوم آقا از زمانی که در یزد در کنارم روی صندلی پیکان ۶۶– وسیله ی ایاب و ذهاب آن بزرگوار که سال ها افتخار رانندگی اش را داشتم - می نشست تا زمانی که به مقصد که ظهرهای رمضان ابتدا باغ مهدی سانیج بود می رسیدیم و همچنین در راه بازگشت که پاسی از شب رفته از مبدا بردستان به مقصد یزد طی می شد همواره مشغول ذکر گفتن و دعا کردن بود. مخصوصا دعای « اعددت لکل هول لا اله الا الله» را همواره ورد زبان داشت. دعایی که بعدها آن را در منازل الآخره مرحوم محدث قمی (ره) دیدم.(۱)

قنوت معروف نماز آن عالم بزرگوار نیز این دعای مشهور اباذر غفاری (ره) بود:

اللّهمَ انی اسئلکَ الایمانَ بکَ وَ التصدیقَ بنبیکَ و العافیةَ من جمیعِ البلاء وَ الشکرَ عَلَی العافیة وَ الغنی عن شرارِ الناس. (۲)

در برخی قنوت های نماز نیز این دعای ارزشمند را می خواند« رب اغفرلی و لوالدی وارحمهما کما ربیانی صغیرا واجزهما بالاحسان احسانا و بالسیئات غفرانا ». و این نشانه علاقه خاصی بود که به والدین خویش داشت.

برخی شبهای ماه مبارک و نیز سایر ایام و لیالی سال کنار تربت پاک والدین خویش می نشست قرآن می خواند و آرام آرام اشک می ریخت. هنوز چهره بر افروخته و چشم های گریان آن بزرگوار که در فراق والدین خویش می گریست از خاطرم محو نشده است.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

پی نوشت:

۱) منازل الآخره ، حاج شیخ عباس قمی ، انتشارات محتشم ، چاپ دوم ، ۱۳۸۶، صص ۱۷-۱۶

مرحوم محدث قمی (ره) می نویسد: « شيخ كفعمى از حضرت رسول صلى الله عليه و آله روايت كرده است هر كه هر روزه ده مرتبه اين دعا را بخواند حق تعالى چهار هزار گناه كبيره او را بيامرزد و او را از سكرات مرگ و فشار قبر و هول قيامت نجات دهد و از شر شيطان و لشكرهاى او محفوظش بدارد و دينش ادا شود، و غم و همش ‍ زايل گردد اين دعا اين است :

اعددت لكل هول لا اله الا الله ، و لكل هم و غم ما شاء الله ، و لكل نعمة الحمد لله ، و لكل رخاء الشكر لله ، و لكل اعجوبة سبحان الله ، و لكل ذنب استغفر الله ، و لكل مصيبة انا لله و انا اليه راجعون ، و لكل ضيق حسبى الله و لكل قضاء و قدر توكلت على الله ، و لكل عدو اعتصمت بالله ، و لكل طاعة و معصية لا حول و لا قوة الا بالله العلى العظيم».

۲) بحار الانوار ، علامه مجلسی ، ج ۲۲ ، صص ۴۰۱-۴۰۰

مرحوم علامه مجلسی (ره) می نویسد:

« از ابن بابويه به سند معتبر از امام صادق (ع) روایت شده است که : روزی ابوذر خدمت رسول اکرم (ص) رسيد ؛ جبرئيل به صورت دحيه ی کلبی در خدمت آن حضرت به خلوت نشسته بود و سخن می گفتند .

ابوذر گمان کرد که دحيه کلبی است ، و با حضرت صحبتی خصوصی دارد ، پس نايستاد و رفت ، جبرئيل گفت : ای محمد ! اينک ابوذر از کنار ما گذشت ، و سلام نکرد . اگر سلام می کرد ، ما به او جواب سلام می گفتيم . به درستی که او دعايی دارد که در ميان اهل آسمانها معروف است ، من رفتم از او سوال کن . وقتی که جبرئيل رفت ، ابوذر آمد. حضرت فرمود : ای ابوذر چرا بر ما سلام نکردی ؟ ابوذر گفت : چنين احساس کردم که دحيه کلبی نزد توست ، و برای امری خصوصی نزد شما آمده است ؛ نخواستم کلام شما را قطع کنم. حضرت فرمود : جبرئيل بود و چنين فرمود . ابوذر بسيار از اين کار ناراحت شد ! حضرت فرمود : اين چه دعايی است که تو خدا را با آن می خوانی و جبرئيل خبر داده است که در آسمانها معروف است ؟

ابوذر گفت ، دعا اين است :

اللّهمَ انی اسئلکَ الایمانَ بکَ وَ التصدیقَ بنبیکَ و العافیةَ من جمیعِ البلاء وَ الشکرَ عَلَی العافیة وَ الغنی عن شرارِ الناس.